Resultado da Busca
Catarina I ou Catarina de Courtenay (em francês: Catherine; 25 de novembro de 1274 – Paris, 11 de outubro de 1307) [1] foi imperatriz latina de Constantinopla de 1283 a 1307, embora vivesse no exílio e apenas detivesse autoridade sobre os estados cruzados na Grécia, chamados de Latinocracia.
Catherine I, also Catherine of Courtenay (25 November 1274 – 11 October 1307), was the recognised Latin Empress of Constantinople from 1283 to 1307, although she lived in exile and only held authority over Crusader States in Greece.
Catarina I ou Catarina de Courtenay foi imperatriz latina de Constantinopla de 1283 a 1307, embora vivesse no exílio e apenas detivesse autoridade sobre os estados cruzados na Grécia, chamados de Latinocracia. Foi casada com Carlos de Valois, sendo mãe da próxima imperatriz, Catarina II.
Catarina de Iorque (em inglês: Catherine; Palácio de Eltham, 14 de agosto de 1479 – Castelo de Tiverton, 15 de novembro de 1527), foi a sexta filha do rei Eduardo IV de Inglaterra e sua consorte Isabel Woodville.
Catarina de Courtenay, nada en 1274 e finada o 13 de outubro de 1307, foi a emperatriz titular de Constantinopla desde 1283 até a súa morte. Traxectoria. Foi filla de Filipe de Courtenay, emperador titular de Constantinopla, e de Beatriz de Anjou, filla de Carlos I de Sicilia e Beatriz da Provenza.
Catarina I de Courtenay ( 25 de novembro de 1274 - Paris, 11 de outubro de 1307) era filha de Filipe de Courtenay e Beatriz de Anjou, filha de Carlos I de Anjou, rei de Nápoles. Catarina herdou o título de imperador latino de Constantinopla, passando-o para seu marido, Carlos de Valois, e depois para sua filha Catarina.
Filipe de Courtenay (1243 — 1283) foi imperador latino de Constantinopla de 1273 a 1283, embora Constantinopla já estivesse sob domínio do Império Bizantino desde 1261; ele viveu no exílio e deteve autoridade apenas nos Estados Cruzados na Grécia.