Resultado da Busca
Margarida de Valois nasceu em 14 de maio de 1553, no Castelo de Saint-Germain-en-Laye; foi a sétima criança e a terceira filha de Henrique II e de Catarina de Médici. [2] Seus irmãos a apelidaram de Margot .
Cláudia de Valois (Fontainebleau, 12 de novembro de 1547 - Nancy, 21 de fevereiro de 1575), foi uma filha da França e, por casamento, duquesa da Lorena. Seus pais foram Henrique II de França e Catarina de Médici .
Wikimedia CommonsUma pintura datada antes de 1494 que mostra a cerimônia de casamento de Henrique V da Inglaterra e Catarina de Valois. Catarina era agora viúva e seu filho, com menos de nove meses, foi proclamado rei Henrique VI da Inglaterra. Poucos meses depois, o pai de Catarina, o rei Carlos VI, morreu, o que, de acordo com o Tratado de ...
Catarina de Valois-Courtenay. Catalina de Valois, nada en Siena en 1303 e finada en Nápoles en 1346, foi emperatriz titular de Constantinopla desde 1308 até a súa morte, princesa rexente de Acaia desde 1332 a 1341, e gobernadora de Cefalonia de 1341 até o seu último día de vida.
18 de jan. de 2016 · Margarida de Valois, rainha de Navarra, viveu numa época de turbulências civis, desencadeadas pelas sucessivas guerras de religião que deixaram a França ensanguentada. Como válvula de escape para aqueles tempos “miseráveis”, ela se entregou aos prazeres da vida, cultivando um gosto pelas coisas belas e que aguçassem seu intelecto.
Catarina de Médici casou-se com Henrique, duque de Orleães, o futuro Henrique II, em Marselha em 28 de outubro 1533. Ela deu à luz dez filhos, sete dos quais sobreviveram até a idade adulta. Seus três filhos mais velhos tornaram-se reis da França; duas de suas filhas casaram-se com reis, e uma se casou com um duque.
29 de dez. de 2015 · Era preciso que o novo monarca gerasse um sucessor o quanto antes, pois no caso do falecimento de Henrique III e do seu irmão mais novo, a coroa passaria para as mãos de Henrique de Bourbon, rei de Navarra, casado com Margarida de Valois, a famosa rainha Margot. Referências Bibliográficas: ASTUTO, Bruno. Catarina de Médicis.