Resultado da Busca
Bona Sforza d’Aragona (ur. 2 lutego 1494 w Vigevano [1] , zm. 19 listopada 1557 w Bari ) – od 1518 królowa Polski i wielka księżna litewska , księżna Rusi, Prus i Mazowsza itd., księżna Bari i Rosano, spadkobierczyni pretensji do Królestwa Jerozolimy od 1524.
10 de ago. de 2019 · Bona Sforza d’Aragona (2 lutego 1494 – 19 listopada 1557) była Królową Polski i Wielką Księżną Litwy. Członkinią potężnego rodu Sforza, który rządził Księstwem Mediolańskim od 1447 roku. Została drugą żoną Zygmunta I Starego, króla Polski i Wielkiego Księcia Litewskiego w 1518 r. Ich małżeństwo trwało 30 lat do ...
Ji buvo šeštojo Milano hercogo Gian Galeazzo Sforza duktė ir Bianca Maria Sforza, kuri 1493 m. ištekėjo už Šventosios Romos Imperijos imperatoriaus Maksimiliano I, dukterėčia. Bona, imperatorienės dukterėčia, buvo Renesanso kultūros globėja, ji taip pat laikoma šiuolaikinės Lenkijos ir Lietuvos virtuvės motina, iš Italijos į Lenkiją ir Lietuvą atvežusia pomidorus, bulves ...
Bona Sforza (Bonà Sfòrca) 1494 02 02 Vigevano (Lombardija) 1557 11 20 Bari (Apulija), Lietuvos didžioji kunigaikštienė, Lenkijos karalienė. Bari kunigaikštytė, iš Sforzų .Gavo gerą išsimokslinimą. 1518 ištekėjo už Lietuvos didžiojo kunigaikščio Žygimanto Senojo , buvo jo antroji žmona.
Bona Sforza, född 2 februari 1494 i Vigevano i Italien, död 19 november 1557, var en drottning av Polen och storfurstinna av Litauen som gift med Sigismund I av Polen. [1] Hon var formellt regerande hertiginna av Bari och prinsessa av Rossano mellan 1524 och 1557, och innehade rätten till ätten Briennes arvsrätt på tronen i kungadömet Jerusalem.
Bona Sforza d'Aragona (ur. 2 II 1494, zm. 19 XI 1557) – królowa Polski, druga żona Zygmunta I Starego, córka Giangaleazza Sforzy, księcia Mediolanu, i Izabeli Aragońskiej, córki Alfonsa Il, króla Neapolu. Dzieciństwo Bony upłynęło wśród burzliwych wydarzeń politycznych. Po nagłej śmierci ojca (21 X 1494) przebywała wraz z rodzeństwem pod opieką matki, która występowała ...
Bona Sforza i Zygmunt Stary w wyobrażeniu Jana Matejki. Bona Sforza była znienawidzona przez znaczną część szlachty i magnaterii, a także skłócona z domem habsburskim. Do jej największych sukcesów zalicza się wyniesienie syna na tron vivente rege – jeszcze za życia ojca (w 1529 roku na wielkiego księcia litewskiego, w 1530 roku na króla Polski).
