Yahoo Search Busca da Web

Resultado da Busca

  1. 10-2-1894, Londres | 29-12-1986, Hayward's Heath, Sussex . Tio do editor MacMillan, sua carreira política desenvolveu-se no Partido Conservador da Câmara dos Comuns (1924-1929, 1931-1964), onde ficou conhecido por criticar a política de paz de Neville Chamberlain. Foi ministro em várias ocasiões a partir de 1942 (dos Negócios Estrangeiros ...

  2. Harold Macmillan. Lord Maurice Harold Macmillan, I conte di Stockton ( Londra, 10 febbraio 1894 – Birch Grove, 29 dicembre 1986 ), è stato un politico, militare e nobile inglese . Esperto di problemi internazionali, propugnatore di una sorta di conservatorismo progressista, mediatore fra il liberalismo anarchico ed il dirigismo ...

  3. Harold Macmillan - Puntos clave. Harold Macmillan sustituyó a Anthony Eden como Primer Ministro en 1957, ganó las elecciones generales de 1959 y siguió siendo Primer Ministro hasta su dimisión en 1963. Los primeros años del ministerio de Macmillan fueron una época de unidad y prosperidad económica para Gran Bretaña.

  4. Maurice Harold Macmillan, 1. jarl av Stockton, (født 10. februar 1894 i Belgravia i London, død 29. desember 1986 i Chelwood Gate i East Sussex) var en britisk politiker for det konservative partiet. Han var statsminister fra 1957 til 1963.

  5. Harold Macmillan's success as a leader was evident in his ability to steer the Conservative Party to victory in the 1959 general election, securing an increased majority. Under his leadership, Britain enjoyed a period of relative prosperity, earning him the moniker "Supermac" and leading him to famously declare in a speech in July 1957 that the nation had "never had it so good."

  6. Maurice Harold Macmillan (ur. 10 lutego 1894 w Londynie, zm. 29 grudnia 1986 w Birch Grove, Sussex) – brytyjski polityk, w latach 1957–1963 lider Partii Konserwatywnej oraz premier Wielkiej Brytanii. Wcześniej mister obrony, spraw zagranicznych, oraz kanclerz skarbu.

  7. especial para Harold Macmillan que, entre 1957 e 1963, exerceu o cargo de primeiro-ministro do Reino Unido, imediatamente após o brevíssimo e desastrado mandato de Anthony Eden. Um historiador apelidou-o de «o grande descolonizador do império britânico em África»1, ao passo que o seu mais recente biógrafo, D. R. Thorpe, considera