Yahoo Search Busca da Web

Resultado da Busca

  1. A Rosa branca dos iorques. A Casa de Iorque ou Dinastia de Iorque (em inglês: House of York) foi uma casa real inglesa do século XV, e uma das facções beligerantes da Guerra das rosas contra a Dinastia de Lencastre. O seu nome deriva do facto dos seus membros descenderem de Ricardo, Duque de Iorque e o seu símbolo era uma rosa branca.

  2. Margarida de Iorque (Castelo de Fotheringhay, 3 de maio de 1446 — Mechelen, 28 de novembro de 1503 ), foi a filha de Ricardo, 3.° Duque de Iorque e de Cecília Neville. Era irmã dos reis de Inglaterra Eduardo IV e Ricardo III. Foi duquesa da Borgonha como a terceira esposa de Carlos, o Temerário, depois de ter estado noiva de Pedro de ...

  3. Predefinição:Info/Nobre Ricardo Plantageneta (21 de setembro de 1411 – 30 de dezembro de 1460), duque de Iorque, conde de Cambridge e de March, foi o líder da casa...

  4. Ricardo III ( 2 de outubro de 1452 – 22 de agosto de 1485) foi rei da Inglaterra de 26 de junho de 1483 até sua morte em 1485, sendo o último rei da dinastia Plantageneta e de seu ramo cadete, a Casa de Iorque. Sua derrota e morte na Batalha de Bosworth Field, a última batalha decisiva da Guerra das Rosas, marcou o fim da Idade Média na ...

  5. 5 de mai. de 2016 · Ricardo nasceu em 1452 como um nobre sem grandes expectativas de poder na Inglaterra, já que era o mais novo filho de Ricardo Plantageneta, o terceiro Duque de York. Mas mudanças repentinas no ...

  6. Ouça este artigo: Ricardo III nasceu em 2 de outubro de 1452. Entre os anos de 1483 e 1485 (ano de sua morte) foi Rei da Inglaterra. É considerado o monarca derradeiro da dinastia Plantageneta e da Casa de Iorque. Fora isso, foi derrotado em um dos confrontos mais importantes da Guerra das Rosas: a Batalha de Bosworth Field.

  7. Ricardo de Iorque não estava disposto a largar a governação sem luta e iniciou a Guerra das rosas contra a Casa de Lencastre, o partido do rei. [5] Desenho de Ricardo de Iorque, 3duque de Iorque, o pai de Eduardo IV e de Ricardo III, c. 1445. Aos 17 anos, Eduardo já era um líder político e militar por direito próprio.